Τα νεύρα μου
Με εκνευρίζουν τα σύμπαντα που δε συνωμοτούν,
που με πιάνει το μάτι, που δε με αφήνετε σε ησυχία, που μιλάτε όταν δεν πρέπει,
που λέτε ότι δεν κάνει, που ζητάτε να μην και μήπως και μετά λέτε πως δεν.
Μου τη σπάει, που στο λάθος βγαίνετε επίθεση και στο σωστό ξανά επίθεση.
Και μετά φουσκώνετε από καμάρι, γιατί; Γιατί έτσι.
Κουνάτε τα χέρια σας δεξιά κι αριστερά, αντί να κοιτάξετε και λίγο στον καθρέφτη
να δείτε τι αστείοι μοιάζετε με αυτές τις κινήσεις.
Με κουράζετε με τις άσκοπες συζητήσεις δήθεν από συμπάθεια,
αλλά κατά βάθος από βαθύ, πηγαίο, αναίτιο και βλακώδες φθόνο.
Μου χαραμίζετε το χρόνο, όταν με βάζετε να σκέφτομαι τις εξισώσεις που έχετε στο μυαλό σας, αφού δεν ξέρετε τι σημαίνει ''συνεπάγεται και αντιστρόφως''.
Με έχετε εδώ και με εγκλωβίζετε σε μια πραγματικότητα, τσίρκο,
σε ένα θέατρο που παίζετε μόνο εσείς, ατάλαντοι και μετά έρχεστε κάτω στο κοινό
και χτυπάτε τα χέρια μας να σας κάνουμε παλαμάκια.
Και με ισοπεδώνει όταν με αναστατώνετε,
ενώ έξω έχει τόσο ήλιο και μέσα τόσο άδικο.
0 comments: