Η ξενιτιά μου
Εισιτήρια για Νορβηγία. Πλάνο κανένα. Από πλάνη άλλο τίποτα. Άγχος, ελπίδα, ανασφάλειες, ερωτηματικά, απωθημένα. Όλα στον υπέρτατο βαθμό. Σχεδόν σκηνοθετημένα. Φύσηξε τύχη. Σκεπή πάνω από το κεφάλι μου, το σεντόνι μου ζεστό και η δουλειά σχεδόν με περίμενε.
Συστήνομαι. Είμαι όποια δηλώσω. Και δηλώνω, κάποια. Είμαι ευγενική και είμαι έτοιμη. Είμαι έτοιμη και δε θα κάτσω πολύ. Ξέρω να δουλεύω ναι. Ό,τι πείτε. Ό,τι πείτε. Νορβηγικά όχι δε μιλάω ακόμα. Δε θα κάτσω πολύ. Το πολύ τρεις μήνες. Πώς μου φαίνεται η Νορβηγία; Πανέμορφη, η Νορβηγία μου φαίνεται πανέμορφη. Και ο κόσμος. Και ο κόσμος ναι. Είναι όλοι πρόθυμοι να με βοηθήσουν. Κατάξανθοι. Είναι όλοι ευτυχισμένοι; Ευχαριστημενοι σίγουρα.
Είμαι ξένη ναι, συγγνώμη για την προφορά μου. Από την Ελλάδα. Όχι από την Κρήτη όχι. Ούτε από τη Ρόδο. Ούτε από την Κω. Mainland. Χάλια τα πράγματα στην Ελλάδα, αρκετά. Απλά όχι και όπως τα δείχνουν εδώ στις ειδήσεις.
Πορείες ναι, γίνονται. Εε όχι λογικά όταν πάτε διακοπές δε θα συναντήσετε προβλήματα. Παρακαλώ, τίποτα. Έχω τρεις μήνες εδώ...Ίσως μείνω. Αν θέλω τη δουλειά;
Το βράδυ δεν κοιμάμαι καλά.
Βλέπω στον ύπνο μου ότι επιστρέφω.
Βλέπω τα σεντόνια της μαμάς.
Βλέπω τον σκύλο να με περιμένει στην πόρτα.
Βλέπω το καφέ που δούλεψα, κι εκεί δε μιλούσαμε μόνο για τον καιρό.
Βλέπω τους φιλους μου να μαζέυονται και εγώ όλο δεν προλαβαίνω να πάω.
Τους παίρνω τηλέφωνο, ότι θα αργήσω.
Αν θέλω τη δουλειά; Την θέλω ναι. Θα μείνω. Και μένω και δε μένει πια τίποτα να σκεφτώ άλλο. Ήρθα για τα μαθήματα νορβηγικών. Ξεκινάμε. Δουλειά. Σπίτι. Δουλειά. Νορβηγικά. Νυχτώνει, νυχτώνει. Νυχτώνει. Κι όλα άσπρα. Ας πούμε πως ασπρίσαν και λίγο τα μαλλιά μου. Πάλιωσα. Ξημερώνει. Μόνο ξημερώνει.Τα όνειρα δεν υπάρχουν πια. Κάθε φορά που γυρίζω στην Ελλάδα κάτι με πληγώνει. Η ζωή μου είναι αλλού. Οι φίλοι μου σκορπίστηκαν. Γίναν άλλοι. Ήρθαν κι άλλοι. Και μου ταιριάζουν. Τα άφησαν κι αυτοί όλα για να ρθουν στο βορρά. Δεύτερο καλοκαίρι χωρίς καλοκαίρι. Δουλειά. Σπίτι. Δουλειά. Δουλειά. Βροχή. Πάλι βρέχει. Δε σταματάει. Αλλιώς δε θα είχαμε πράσινο δεσποινίς. Σωστά σωστά. Δεν αντέχω άλλο. Κουράστηκα. Να μιλήσω σε κάποιον. Βρέχει πάλι. Ναι ναι. Και λογικά και αύριο. Μια μπύρα. Ορίστε. Είδες βροχή. Ναι ναι. Δεν αντέχω άλλο. Κάποιον να μου μιλήσει. Πάμε ταξίδι; Μάζευε λεφτά. Πάμε Λατινική Αμερική; Πάμε όπου θες. Αρκεί να φύγουμε. Να ζήσουμε. Κλείνω για Σρι Λάνκα. Ας είναι. Οκ.
Βλέπω τα σεντόνια της μαμάς.
Βλέπω τον σκύλο να με περιμένει στην πόρτα.
Βλέπω το καφέ που δούλεψα, κι εκεί δε μιλούσαμε μόνο για τον καιρό.
Βλέπω τους φιλους μου να μαζέυονται και εγώ όλο δεν προλαβαίνω να πάω.
Τους παίρνω τηλέφωνο, ότι θα αργήσω.
Αν θέλω τη δουλειά; Την θέλω ναι. Θα μείνω. Και μένω και δε μένει πια τίποτα να σκεφτώ άλλο. Ήρθα για τα μαθήματα νορβηγικών. Ξεκινάμε. Δουλειά. Σπίτι. Δουλειά. Νορβηγικά. Νυχτώνει, νυχτώνει. Νυχτώνει. Κι όλα άσπρα. Ας πούμε πως ασπρίσαν και λίγο τα μαλλιά μου. Πάλιωσα. Ξημερώνει. Μόνο ξημερώνει.Τα όνειρα δεν υπάρχουν πια. Κάθε φορά που γυρίζω στην Ελλάδα κάτι με πληγώνει. Η ζωή μου είναι αλλού. Οι φίλοι μου σκορπίστηκαν. Γίναν άλλοι. Ήρθαν κι άλλοι. Και μου ταιριάζουν. Τα άφησαν κι αυτοί όλα για να ρθουν στο βορρά. Δεύτερο καλοκαίρι χωρίς καλοκαίρι. Δουλειά. Σπίτι. Δουλειά. Δουλειά. Βροχή. Πάλι βρέχει. Δε σταματάει. Αλλιώς δε θα είχαμε πράσινο δεσποινίς. Σωστά σωστά. Δεν αντέχω άλλο. Κουράστηκα. Να μιλήσω σε κάποιον. Βρέχει πάλι. Ναι ναι. Και λογικά και αύριο. Μια μπύρα. Ορίστε. Είδες βροχή. Ναι ναι. Δεν αντέχω άλλο. Κάποιον να μου μιλήσει. Πάμε ταξίδι; Μάζευε λεφτά. Πάμε Λατινική Αμερική; Πάμε όπου θες. Αρκεί να φύγουμε. Να ζήσουμε. Κλείνω για Σρι Λάνκα. Ας είναι. Οκ.
Σρι λάνκα. Ινδονησία. Αυστραλία. Σιγκαπούρη. Έχω μια γεύση αλητείας στα χείλη. Μα πού γύρναγα; Δε χρειάζομαι τίποτα. Υπάρχω από μόνη. Χρώματα. Μυρωδιές. Ταχύτητα. Παύση. Ξεκούραση. Τρέχα. Να προλάβουμε. Δες. Πιες. Δοκίμασε. Άκου. Εδώ είμαι. Πάμε τώρα;
Νορβηγία. Απόφαση. Μα είμαστε ξένοι. Μπορούμε. Θα το κάνουμε ναι. Μίσθωση ακινήτου. Λειτουργία χόστελ. Συγγνώμη για τα νορβηγικά μου. Μα πως είναι δυνατόν; Είναι δυνατόν. Μιλάμε πολλές άλλες γλώσσες. Είναι ακριβά ναι. Αλλά έτσι είναι όλα εδώ. Φυσικά και μπορείτε να ακυρώσετε. Ναι. Ευχαριστούμε. Πρωινό. Δωμάτια. Τσεκ. Βραδινό. Βγάλε μπισκότα. Πόσα τσεκ ιν;
Θα κάτσω εγώ ρεσεψιόν. Κοιμήσου. Ja? Συγγνώμη δεν καταλαβαίνω τη διάλλεκτό σας. Από την Ελλάδα. Ααα όπως όλοι οι Νορβηγοί ναι. Κι εσείς στην Κω; Δεν έχω πάει όχι. Τσεκ άουτ στις 12. Καλή διαμονή.
Υπολογίσαμε χωρίς τον ξενοδόχο.
Θα κάτσω εγώ ρεσεψιόν. Κοιμήσου. Ja? Συγγνώμη δεν καταλαβαίνω τη διάλλεκτό σας. Από την Ελλάδα. Ααα όπως όλοι οι Νορβηγοί ναι. Κι εσείς στην Κω; Δεν έχω πάει όχι. Τσεκ άουτ στις 12. Καλή διαμονή.
Υπολογίσαμε χωρίς τον ξενοδόχο.
Αυτή η θέα. Είναι δική μου. Πού πάω τώρα; Επιστροφή. Ελλάδα.
Η ξενιτιά ξεκινάει εδώ. Στη χώρα μου. Μιλάω ελληνικά ναι. Και άλλες 4 γλώσσες. Και έχω κάνει αυτό κ το άλλο. Έχετε πολλές αιτήσεις καταλαβαίνω. Ευχαριστώ. Τίποτα. Τίποτα. Δε βλέπω όνειρα. Α εδώ δε βλέπει κανείς λέτε. Σεντόνια της μαμάς. Ναι αλλά θέλω να μείνω μόνη. Συνήθισα τώρα. Οι φίλοι μου. Δεν είναι εδώ. Θα αργήσουν. Ο σκύλος γέρασε. Πήρα κι έναν καινούριο. Δε γεμίζουν τα κενά. Ερώτηση ήταν.
Πού είμαι;
Να συστηθώ;
Δε θα κάτσω πολύ...
Πού είμαι;
Να συστηθώ;
Δε θα κάτσω πολύ...
- Κείμενο ψυχής, καρδιάς. Κείμενο με ένταση. -
ReplyDeleteΝαι. Κάπως έτσι είναι. Κι εσύ; Κι εγώ. Και η ζωή συνεχίζεται και συνηθίζεται. Μα δεν τον θέλω τον συμβιβασμό.